لالايي ترانه ومتل

يك روز شاد براي بازي! خورشيد كه در كتاب «خورشيد خانوم آفتاب كن!» چهره به آسمان مي‌آورد، بازي بچه‌ها هم شروع مي‌شود: «ما بچه‌هاي گرگ‌ايم/ از سرمايي بمرديم» گرگ‌ام به هوا، اولين بازي است كه با تقليد از بازي آسمان آغاز مي‌شود: «ابرها رو تو جواب كن» بازي نور و تاريكي.

نور آفتاب سياهي شب را دنبال كرده و از ميان ابرها در آسمان تابيده است و سرماي شب جاي‌اش را به گرماي روز و روشني داده. كودكان با شعر همراه مي‌شوند و به ديدن جنگل مي‌روند، دست در دست هم در تصوير: «بچه آهو رو خواب كن/ اون كه عزيز و نازه/ هم‌بازي‌اش اون غازه» به كوه و دشت كه مي‌رسند، نما بزرگ‌تر مي‌شود، از كودكان فاصله مي‌گيرد و چشم‌انداز وسيعي را نشان مي‌دهد تا دورها، خورشيد و دشت و جنگل و خانه‌ها و كوه‌ها. فضاي بازي كودكان باز است و پررنگ و گرم. كودكان با طبيعت يكي مي‌شوند: «ما جوجه‌ها بلبل/ آواز خون باغ گل» و با شادي مي‌خوانند: «چهچه‌مون بلنده» و قايق كاغذي به آب مي‌اندازند، كنار رود بازي مي‌كنند و ماهي‌گيران را مي‌بينند و به ماه خوش‌آمد مي‌گويند: «به ماه بگو مهتاب كن» و قصه‌شان را كتاب مي‌كنند: «اين قصه رو كتاب كن» يك روز شاد كه با طلوع خورشيد و بازي‌شان آغاز مي‌شود به شب و تاريكي مي‌رسد با رنگ‌هايي سرد اما همچنان شاد. بازي كودكان تا شب و آمدن مهتاب ادامه دارد: «ما بچه‌هاي قورقور/ تو اين شب و تو اين نور/ آواز شاد مي‌خونيم/ مي‌خوايم با هم بمونيم!»

كتاب «خورشيد خانوم آفتاب كن!» بازآفريني از يك ترانه متل ايراني است. در اين بازآفريني، روايت شكسته نيست و برخلاف اصل ترانه، روايت به پايان مي‌رسد اما همچنان ساختار اين بازآفريني با ساختار متل مطابقت دارد. ترانه متل‌ها با داشتن ريتمي تند، شاد و بازي‌گونه مي‌توانند كودكان را با خودشان همراه كنند و اين همراهي به آن‌ها در زبان‌آموزي كمك مي‌كند. تكرار در ترانه متل، ذهن كودك را به ادامه شعر مشتاق مي‌كند و به ذهن‌شان نظم مي‌دهد.

كتاب با تصويرهايي شاد و گرم در روز و تصويرهايي با رنگ‌هايي سرد در شب، روايت‌گر يك روز كامل از بازي كودكان است. نشانه‌هاي تصويري از روز و شب و حيوانات و پرندگان و طبيعت، هم ترانه را كامل مي‌كنند و هم كودكان را با طبيعت همراه.