صورت زخمي

اوليويه راوي كتاب «صورت زخمي»، پسر نوجواني است كه خانه‌شان از شهر به روستاي لاگوپيل آمده است. لاگوپيل يك اسم زنانه است. به نظر مي‌رسد لاگوپيل آبستن خاطره‌اي فراموش شده و رنجي پنهان شده است.

در اينجا جنايتي اتفاق افتاده و اوليويه سر نخ هايش را دنبال مي كند. او از زندگي در اين روستا راضي نيست. يك روز در مسير بازگشت به خانه سگ بزرگ همسايه را مي بيند. صداي واق واق‌هاي سگ او را مي‌ترساند. بعد دختر كوچكي مي‌بيند كه در حال بازي كردن با سگ است. خانواده‌اش به او مي‌گويند كه خانه همسايه متروك است و سگ يا دختر كوچولويي وجود ندارد.

اما اين صدا و اين دو او را رها نمي‌كنند. او از طريق روزنامه‌هاي قديمي تاريخچه لاگوپيل و خانه متروك را پيگيري مي‌كند. به دوره‌اي مي‌رسد كه در آن بسياري آدم‌ها بي‌آنكه فكر كنند هم‌وطن‌هاي خود را به جرم يهودي بودن لو مي‌دادند. خانه متروك همسايه متعلق به پزشكي يهودي بوده است.»

رمان صورت زخمي خوش‌ساخت و خوش‌خوان است. رمان نوجواني است جستجوگر كه نمي‌تواند به راحتي از كنار وقايع اطرافش بگذرد.

در اين جهان اتفاق ها و جنايت هاي زيادي اتفاق افتاده است. صورت زخمي به ما اين نويد را مي دهد كه حقيقت كشف مي شود و كشف كننده حقيقت يا همان سوژه حقيقت انسان ديگري مي شود. اوليويه مي گويد قبل و بعد از لاگوپيل براي او تفاوت داشته است. تفاوتي به اندازه يك زخم در صورت. شايد زخم روي صورت يك استعاره باشد. شما وقتي از رنج كسي باخبر مي شوي گويي زخم مي‌شوي و فقط جستجو براي كشف حقيقت و كم كردن رنج ديگران شايد شفا دهنده باشد.

كتاب مي‌تواند زمينه گفتگو درباره مسائل اجتماعي و تاريخي را فراهم كند. گفتگو درباره مردمي كه بدون فكر گرفتار ايدئولوژي مي‌شوند و...

درباره نويسنده كتاب «صورت زخمي»

مورلوا در سال ۱۹۵۱ در فرانسه متولد شده است. معلم زبان آلماني بوده و تئاتر خوانده و نمايشنامه‌هاي مهمي را از شكسپير، برشت و لودويك تيك روي صحنه برده است. او در ژانرهاي مختلفي مي‌نويسد. به غير از ژانر شخصيت‌پردازي كارهايش كيفيت تئاتري دارند كه درگفتگوي داستان‌هايش كاملا مشهود است. كيفيت صداي شخصيت‌هاي او مخاطب را ترغيب به گوش دادن مي‌كند. پيش از اين دو كتاب «رودخانه واژگون» و «كودك دريا» از مورلوا ترجمه شده بود. رودخانه واژگون در سال نود و پنج جايزه لاك پشت طلايي از فهرست لاك پشت پرنده گرفت.